Laos
Door: Ivo
Blijf op de hoogte en volg Ivo
25 December 2009 | Laos, Pakxe
We hebben het rustige en ontoeristische Myanmar achter ons gelaten en zijn doorgereisd naar het noorden van Laos, naar Luang Prabang. Een toeristisch (Unesco) dorpje volledig voorzien van alle gemakken voor de (avontuurlijke) westerse toerist, een Franse Bakker, een Italiaanse pizzabakkerT, een Duiste biergarten en oh ja ook nog Laotiaans voedsel. Volgens mij waren dat trouwens niet de criteria voor de Unesco nominatie.
Helaas kon ik door het toedoen van een verstekeling uit Myanmar, ook wel Parasiet genoemd, de eerste dagen nog niet volledig genieten van alle gemakken, maar na een kleurrijke pillencocktail van het lokale ziekenhuis kon ik me weer volledig storten in de gastronome wereld van Luang Prabang.
De volgende dag gingen we met een boot de Mekong rivier op en werden we vergezeld door een Amerikaan die al langere tijd van de gastronome wereld genoot. Bij de stijger aangekomen klauterden wij soepeltjes in de boot en namen snel plaats op de houten stoeltjes, zodat we nog net op tijd een “Funniest home video”-klassieker mee konden pikken, waarbij de Amerikaan in een spagaat tussen de stijger en de boot uiteindelijk in het water belandde. Probeer dan nog maar je gezicht in een strakke plooi te houden ;-).
Na Luang Prabang vervolgden we onze reis zuidelijker naar Vang Vieng.... tja Vang Vieng, stel je een dorp voor vol met TMF-doelgroep (overwegend Brits en Australisch), met een woordenschat bestaande uit ‘bier’, ‘tieten’ en een aantal oergeluiden, combineer dit met een hoop alcohol en de ‘missing link’ is gevonden.
Onze missie in Vang Vieng was echter niet deze ‘missing link’ vast te stellen, maar om in een tractorband een rivier af te dobberen, een stuk intelligenter ;-).
Nadat we ons snel in het water hadden gegooid en nog schuchter achter ons keken of Mental Theo toch echt niet ergens plotseling opdook, dobberde we in een tergend langzaam tempo de rivier af. Drie uur later en een paar bonte billen rijker kwamen we weer aan in het dorpje en was ons avontuur in Vang Vieng voorbij.
Op naar de hoofdstad Vientiane, waar we ons direct in de festiviteiten van de 25ste South East Asian Games stortten. Overdag liepen we tussen de sporters de Arc de Triomphe onderdoor en ’s avonds begaven we ons tussen de firms van Laos en Maleisie.
Nadat de volgende dag eerst nog een vergeten telefoon door een alleraardigste hoteleigenaresse uit Vang Vieng bij ons werd afgeleverd in Vientiane, konden wij onze weg vervolgen naar het wonderschone dorpje Ban Na Hin. Het duurt even voordat je er bent, maar dan kom je er ook nooit meer weg. Dat merkte we de volgende dag toen we een grot wilde bezoeken die 40 km verderop gelegen was.
Na twee-en-een-half uur navragen en wachten, vertrokken we eindelijk achterin een pick-up richting de grot. Bij de grot aangekomen konden we in een kano stappen om via het water de grot te bezichtigen. Zeven kilometer lang door een pikdonkere grot, waarbij we af en toe de kano moesten verlaten om stukken door het (te) lage water te waden (met slippers maat 36). Na zeven kilometer kwamen we uit de grot en werden we omgeven door een prachtige jungle! Moelijk om er te komen, maar zeker het wachten waard!
Na Ban Na Hin werd de reis voortgezet naar Paksé. De reis verliep verbazingwekkend vlot, de ene pick-up na de de andere bus sloten moeiteloos aan en na 11 uur zaten we alweer lang en breed in Paksé. Paksé was alweer onze laatste plaats die we in Laos hebben aangedaan en vanaf hier gaat de reis weer verder naar Cambodja.
Helaas kon ik door het toedoen van een verstekeling uit Myanmar, ook wel Parasiet genoemd, de eerste dagen nog niet volledig genieten van alle gemakken, maar na een kleurrijke pillencocktail van het lokale ziekenhuis kon ik me weer volledig storten in de gastronome wereld van Luang Prabang.
De volgende dag gingen we met een boot de Mekong rivier op en werden we vergezeld door een Amerikaan die al langere tijd van de gastronome wereld genoot. Bij de stijger aangekomen klauterden wij soepeltjes in de boot en namen snel plaats op de houten stoeltjes, zodat we nog net op tijd een “Funniest home video”-klassieker mee konden pikken, waarbij de Amerikaan in een spagaat tussen de stijger en de boot uiteindelijk in het water belandde. Probeer dan nog maar je gezicht in een strakke plooi te houden ;-).
Na Luang Prabang vervolgden we onze reis zuidelijker naar Vang Vieng.... tja Vang Vieng, stel je een dorp voor vol met TMF-doelgroep (overwegend Brits en Australisch), met een woordenschat bestaande uit ‘bier’, ‘tieten’ en een aantal oergeluiden, combineer dit met een hoop alcohol en de ‘missing link’ is gevonden.
Onze missie in Vang Vieng was echter niet deze ‘missing link’ vast te stellen, maar om in een tractorband een rivier af te dobberen, een stuk intelligenter ;-).
Nadat we ons snel in het water hadden gegooid en nog schuchter achter ons keken of Mental Theo toch echt niet ergens plotseling opdook, dobberde we in een tergend langzaam tempo de rivier af. Drie uur later en een paar bonte billen rijker kwamen we weer aan in het dorpje en was ons avontuur in Vang Vieng voorbij.
Op naar de hoofdstad Vientiane, waar we ons direct in de festiviteiten van de 25ste South East Asian Games stortten. Overdag liepen we tussen de sporters de Arc de Triomphe onderdoor en ’s avonds begaven we ons tussen de firms van Laos en Maleisie.
Nadat de volgende dag eerst nog een vergeten telefoon door een alleraardigste hoteleigenaresse uit Vang Vieng bij ons werd afgeleverd in Vientiane, konden wij onze weg vervolgen naar het wonderschone dorpje Ban Na Hin. Het duurt even voordat je er bent, maar dan kom je er ook nooit meer weg. Dat merkte we de volgende dag toen we een grot wilde bezoeken die 40 km verderop gelegen was.
Na twee-en-een-half uur navragen en wachten, vertrokken we eindelijk achterin een pick-up richting de grot. Bij de grot aangekomen konden we in een kano stappen om via het water de grot te bezichtigen. Zeven kilometer lang door een pikdonkere grot, waarbij we af en toe de kano moesten verlaten om stukken door het (te) lage water te waden (met slippers maat 36). Na zeven kilometer kwamen we uit de grot en werden we omgeven door een prachtige jungle! Moelijk om er te komen, maar zeker het wachten waard!
Na Ban Na Hin werd de reis voortgezet naar Paksé. De reis verliep verbazingwekkend vlot, de ene pick-up na de de andere bus sloten moeiteloos aan en na 11 uur zaten we alweer lang en breed in Paksé. Paksé was alweer onze laatste plaats die we in Laos hebben aangedaan en vanaf hier gaat de reis weer verder naar Cambodja.
-
24 December 2009 - 17:27
Astrid Lambers:
Vanuit een wit besneeuwd en behoorlijk fris Nederland wens ik jullie een hele fijne kerst en een mooi begin van 2010. Jullie verhalen zijn prachtig, ik geniet ervan. De verhalen zijn zo mooi en je ziet de plaatjes bijna voor ogen.
Fijne kerst en misschien tot gauw een keertje in Waddinxveen.
Groetjes Astrid -
24 December 2009 - 22:15
John En Wil:
Wel gek hoor om jullie verhalen nu te lezen, terwijl wij net uit de kerk komen na de nachtmis! Wat een verschil,zeker ook de temperatuur.Scheelt zo'n 30 gr.!Maar fijn dat jullie het zo naar je zin hebben. Fijne kerstdagen en heel veel geluk voor 2010!! -
25 December 2009 - 08:33
Anouk:
Hoi luitjes,
Wat een verhalen allemaal weer. Heerlijk avontuurlijk! Ik wens jullie nog een hele fijne reis en prettige kerst bij deze, want het is nu eerste kerstochtend hier in NL.
Nog een paar dagen en dan gaan wij ook lekker:)
Ivo en Nicole geniet ervan en tot in NL
liefs Anouk -
25 December 2009 - 10:05
Bert & Joke Gruiters:
Hallo Ivo,
Waar we jaren over gedroomd en gezongen hebben is het nu een White Christmas dus wensen jou dan ook een prettig Kerstmis en alvast de beste wensen voor een gezond 2010.
Wij waren dit jaar ook in Laos en ook in Luang Prabang dat we per fiets hebben bezichtigd.
Vonden het daar erg vredig met al die monnikken om je heen.
OOk zijn wij in Cambodja geweest en dat heeft bij ons een diepe indruk gemaakt.
Vergeetin Phnom Penh de Killing Fields en Tuol Sleng gevangenis niet!!!
Ook het Angkor complex bij Siem Reap vonden wij erg boeiend met vooral Angkor Thom en de Ta Prohm.
Nog veel plezier en avontuur.
Groetjes,
Bert en joke
-
27 December 2009 - 14:51
Sabine:
Ha die Ivo! Dat klinkt helemaal leuk! Genoeg avonturen! Geniet er nog maar lekker van...hier heb je NL op zijn gat gemist door hopen sneeuw en een rustige kerst....het voelt net als een heel klein beetje vakantie. Maar mijn echte reis is pas februari:-) Tot gauw! X -
28 December 2009 - 22:21
Wim En Marie-José:
Hallo Nicole en Ivo,
Leuke verhalen om weer te lezen.Jullie maken weer veel mee. Zijn jullie met de jaarwisseling in Cambodja op een speciale plek? Wij willen jullie alvast een hele mooie jaarwisseling toewensen een een heel gelukkig 2010. Liefs van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
