Uit een droom ontwaakt

Met een klein gammel busje verlaten we in de vroege ochtend Pakse (Laos). We denken in eerste instantie nog dat dit busje ons naar het busstation zal brengen, maar na drie-en-een-half uur beginnen we toch sterk te twijfelen en zeker als we in the middle of nowhere langs de weg worden gedropt in een soort van kippenhok en de bestuurder vertelt dat er over tien minuten een bus komt en vrolijk wegscheurt.
Nadat we anderhalf uur tussen de kippen en kuikens hebben gezeten komt er een bus aangereden, waar een man uitspringt die ons aanmoedigt om vooral op te schieten met z’n hurry, hurry. Hurry, hurry?!? We zitten hier al anderhalf uur wortel te schieten!
Een half uurtje later komen we bij de grens aan, waar de stresskip ons nog steeds aanmaant om op te schieten. Na de medische check, de visa-aanvraag, de benodigde stempels her en der en de nodige dollars naar de beambtes te hebben toegeschoven om de procedures wat vlotter te laten verlopen, lopen we de grens naar Cambodja over richting de bus die al klaar stond. Als we de bus instappen zit deze al vol met andere reizigers en voelen we ietwat verwijtende blikken. Aaaaaaahh, vandaar hurry, hurry!
Uiteindelijk liepen we nog meer vertraging (ruim 7 uur) op onderweg en komen we midden in de nacht aan in Siem Reap. Snel naar een hotel waar ik iemand letterlijk uit z’n droom moet schudden en we eindelijk in een bed kunnen duiken.

Daar waar de Lonely Planet weer eens uitblinkt in (over)enthousiasme en stelt dat je minstens drie dagen voor Angkor What e.o. nodig hebt, doen wij het gewoon in een dag en kunnen we de volgende dag (eerste kerstdag) doorbrengen in een bus naar Phnom Penh. Terwijl een ieder in Nederland tweede kerstdag wandelend door de sneeuw doorbrengt, wandelen wij gezellig in het zonnetje tussen de massagraven van Pol Pot door en bezoeken we de gevangenis in de hoofdstad. Niet bepaald een klassieke kerst dus, maar wel indrukwekkend.

Aangezien we wel in style Oud & Nieuw willen vieren verlaten we Cambodja weer razendsnel en gaan we naar Ko Chang in Thailand om daar de laatse dagen nog even te chillen en met de voetjes in het zand het nieuwe jaar in te luiden.
Aangezien iedereen dat wel zou willen doen hadden we, slim als we zijn, van te vooren een bungalow gereserveerd, zodat we niet zonder slaapplaats zouden zitten. Helaas heeft het werkwoord reserveren een andere betekenis bij de Duitse eigenaar (type Jaap van de gouden kooi) dan dat wij die kennen en was de ‘gereserveerde bungalow’ niet beschikbaar. Na een verhitte discussie was meneer niet van plan om ook nog maar iets voor ons te regelen.... en bedankt piep piep PIEP!
Moesten we toch nog weer op pad om een slaapplaats te zoeken op een overvol eiland. Nadat we de eerste gevangeniscel geweigerd hadden, vonden we toch nog een leuke bungalow en achteraf gezien een stuk verder weg van de BASS-beukende-bar naast Japie.

In style hebben we Oud en Nieuw dansend op het strand gevierd, waar om twaalf uur ook nog een groot vuurwerk was. Na twaalven zijn we op de scooter gestapt om het eiland rond te rijden langs andere feestjes, waarbij we nog een optreden van de Thaise 2J’s hebben meegepikt en nog een full-moon-party hebben aangedaan om vervolgens toch weer terug te keren op ons eigen strandfeestje!

De laatste dagen hebben we heerlijk op een verlaten stijger op een strandbedje gelegen met een verkoelende blauwgroene zee voor ons en lekker spicey eten. Een beter begin van twintig-tien kon ik niet dromen.

En dan sta je een paar dagen later weer op Bangkok Airport om afscheid te nemen en Nicole achter de douane-deuren te zien verdwijnen en slenter je terug door een lege kille vertrekhal.... abrupt ontwaakt uit een droom.