Het Lot
Door: Ivo
Blijf op de hoogte en volg Ivo
25 Oktober 2009 | India, Alleppey
Ik heb Bombai achter me gelaten en na een lange treinrit en wat improvisatie hier en daar kom ik uiteindelijk rond middernacht uit in Goa, welgezegd Anjuna. Een uitgestorven en donker Anjuna. De rickshaw bestuurder heeft me voor het opgegeven guesthouse afgegooid en voor de verandering niet bij het guesthouse van z’n broer/oom/vriend/buurman en daarna ook onmiddelijk rechtsomkeer gemaakt.
Het guesthouse ziet er donker uit, zeg maar gerust verlaten uit. Na een aantal vriendelijke hallo’s en kloppen op een aantal deuren krijg ik geen reactie. Achter het huis bevinden zich een aantal hutjes. Nadat de ‘waak’hond kwispelend polshoogte komt nemen, neem ik eens polshoogte in één van de hutjes. Een bed en een dak, meer heb ik op dat moment niet nodig en dus besluit ik om mijn intrek te nemen in dit tijdelijke verblijf.
De volgende ochtend word ik gewekt met een vriendelijk geklop op de deur. Het guesthouse bleek toch niet zo uitgestorven te zijn en de eigenaar vroeg zich waarschijnlijk af waarom hutje twee op slot was. Als antwoord verschijnt er een ietwat slaperige doch vriendelijke blonde krullenbol vanachter de deur, die hem in het kort uitleg geeft, 200 rupies in de hand drukt en hem verbauwereerd achterlaat. Op zoek naar een geschikte slaapplaats!
Eigenlijk begon dit verhaal zo’n drie maanden geleden, in Mongolie. Daar ontmoette ik twee Zwitserse jongens waarmee ik daar een tijdje rondgereisd heb. Zoals zo vaak gedurende een reis ontmoet je mensen, reis je samen een stukje en verlaat je elkaar weer om je eigen weg te gaan. Zo ook in dit geval alleen vond het lot het blijkbaar niet genoeg en zodoende ontmoette ik deze twee nogmaals in een steegje in Beijing (terwijl ze nog geen eens een uur geleden waren aangekomen in Beijing), op het parkeerterrein van het Teracotta leger buiten de Chinese stad Xi’an en nogmaals ’s avonds in een straatje van Kathmandu (Nepal). Nu weet ik dat de kans groot is dat je dezelfde mensen tegen komt als je dezelfde route reist en dezelfde dingen doet, maar in dit geval week hun reisroute totaal af van die van mij.
In ieder geval zagen we in dat het lot wilde dat we elkaar steeds tegen kwamen, al was het alleen maar vanwege de gezelligheid (een hoger doel hebben we ook nog niet gevonden) en zo werd dus de afspraak gemaakt elkaar nog één keer te ontmoeten in Goa en jawel in Anjuna!
Zodoende hebben we een kleine twee weken op de stranden van Goa vertoefd en elkaar uiteindelijk gedag gezegd met de wetenschap dat de kans dat we elkaar nogmaals zouden treffen erg klein zou zijn, aangezien zij binnen een aantal uur in het vliegtuig nar Zwitserland zouden stappen en ik mijn reis hier nog even voort zou zetten. Maar wie weet heeft het lot andere gedachten hierover...
Het guesthouse ziet er donker uit, zeg maar gerust verlaten uit. Na een aantal vriendelijke hallo’s en kloppen op een aantal deuren krijg ik geen reactie. Achter het huis bevinden zich een aantal hutjes. Nadat de ‘waak’hond kwispelend polshoogte komt nemen, neem ik eens polshoogte in één van de hutjes. Een bed en een dak, meer heb ik op dat moment niet nodig en dus besluit ik om mijn intrek te nemen in dit tijdelijke verblijf.
De volgende ochtend word ik gewekt met een vriendelijk geklop op de deur. Het guesthouse bleek toch niet zo uitgestorven te zijn en de eigenaar vroeg zich waarschijnlijk af waarom hutje twee op slot was. Als antwoord verschijnt er een ietwat slaperige doch vriendelijke blonde krullenbol vanachter de deur, die hem in het kort uitleg geeft, 200 rupies in de hand drukt en hem verbauwereerd achterlaat. Op zoek naar een geschikte slaapplaats!
Eigenlijk begon dit verhaal zo’n drie maanden geleden, in Mongolie. Daar ontmoette ik twee Zwitserse jongens waarmee ik daar een tijdje rondgereisd heb. Zoals zo vaak gedurende een reis ontmoet je mensen, reis je samen een stukje en verlaat je elkaar weer om je eigen weg te gaan. Zo ook in dit geval alleen vond het lot het blijkbaar niet genoeg en zodoende ontmoette ik deze twee nogmaals in een steegje in Beijing (terwijl ze nog geen eens een uur geleden waren aangekomen in Beijing), op het parkeerterrein van het Teracotta leger buiten de Chinese stad Xi’an en nogmaals ’s avonds in een straatje van Kathmandu (Nepal). Nu weet ik dat de kans groot is dat je dezelfde mensen tegen komt als je dezelfde route reist en dezelfde dingen doet, maar in dit geval week hun reisroute totaal af van die van mij.
In ieder geval zagen we in dat het lot wilde dat we elkaar steeds tegen kwamen, al was het alleen maar vanwege de gezelligheid (een hoger doel hebben we ook nog niet gevonden) en zo werd dus de afspraak gemaakt elkaar nog één keer te ontmoeten in Goa en jawel in Anjuna!
Zodoende hebben we een kleine twee weken op de stranden van Goa vertoefd en elkaar uiteindelijk gedag gezegd met de wetenschap dat de kans dat we elkaar nogmaals zouden treffen erg klein zou zijn, aangezien zij binnen een aantal uur in het vliegtuig nar Zwitserland zouden stappen en ik mijn reis hier nog even voort zou zetten. Maar wie weet heeft het lot andere gedachten hierover...
-
25 Oktober 2009 - 13:09
Truus:
Hoe is het weer in Zwitserland? -
25 Oktober 2009 - 13:15
Simon:
la météo est bonne -
25 Oktober 2009 - 22:53
Robbert & Cindy:
Cliche. De wereld is klein.
Groetjes -
26 Oktober 2009 - 14:07
Ilse:
Maf zeg dat je elkaar zo weer tegenkomt.Ga je nog door naar Kerala?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
