De andere kant (deel 2)
Door: Ivo
Blijf op de hoogte en volg Ivo
06 November 2009 | India, New Delhi
Een dag van een reiziger, deel 2
In m’n kamer aangekomen laat ik me vermoeid achterover vallen op het bed. In plaats van een zachte plof hoor (en voel) ik een harde bonk. Het matras bestaat uit een dikke houten plank en een dun laagje schuimrubber.
Ondanks dat val ik toch vrij snel in slaap, maar na een half uurtje word ik badend in het zweet wakker. Doordat de elektriciteit is uitgevallen is de kamer veranderd in een ware sauna. Snel besluit ik dan maar om het dorpje in te lopen.
Ik loop door de straatjes van het dorp. Van die typische straatjes met restaurants en toeristen-winkeltjes, van die winkeltjes waar ze handgemaakte souvenirs en andere prularia verkopen. Op zich leuk om langs te struinen, alleen als je ook maar even laat blijken dat je naar één van de artikelen kijkt, word je gelijk aangevallen door de verkoper. Dus met een sneltreinvaart struin ik langs de winkeltjes en beland ik in een restaurant.
De ober brengt me de menukaart en blijft vervolgens naast me staan om de bestelling op te nemen. Helemaal niet opgelaten blader ik vlug door het menu heen. Onder het kopje Ontbijt zie ik dat ze de keuze hebben uit dhal of pannekoeken. Snel maak ik m’n keuze en vraag aan de ober:” Mag ik een pannekoek chocola banaan, alstublieft?”
Waarop de ober antwoord:”Nee, dat kan niet, die staat niet op het menu”.
Op het menu staat inderdaad alleen een pannekoek banaan en een pannekoek chocola.
Verbaasd vraag ik of ze een pannekoek banaan hebben.
“Ja”
“En hebben jullie een pannekoek chocola?”
“Ja”
“Nou, dan wil ik graag een combinatie van die twee, alstublieft?”
“Nee, dat kan niet, die staat niet op het menu.”
Ik zie snel in dat ik deze ober niet kan overtuigen en bestel een pannekoek banaan.
De rest van de dag breng ik door met een bezoekje aan het plaatstelijk fort en het rondstruinen door het dorpje. Als ik ’s avonds even rustig op een muurtje zit terwijl ik over het dorpje uitkijk zit er binnen no-time een vriend naast me.
“Goede vriend, welke land?
“Nederland” antwoord ik.
“Ah, Ierland, mooi land”
“Ook goed, wat jij wil”
“Wat is je naam?”
“Ivo”
“Wat doe je”
“Reizen”
“Ben je getrouwd?”
De ervaring heeft me geleerd om hier gewoon een Ja op te antwoorden om een hoop gedoe te verkomen, dus antwoord ik: “Ja”
Na dit standaard Indiase kruisverhoor strand het gesprek en blijft de beste man nog even zitten. Op het moment dat het bijna een soort van ongemakkelijk begint te worden staat de man op en loopt zonder wat te zeggen weer weg.
Ik vind het ook mooi geweest en loop weer terug naar m’n guesthouse om m’n bed maar eens op te zoeken. Gelukkig is er weer elektriciteit in het guesthouse en werkt de ventilator weer in m’n kamer. Ik schuif het bed een stukje van de muur om te voorkomen dat de drie salamanders op het plafond zo via de muur m’n bed in kunnen lopen.
Nadat ik nog wat heb gelezen doe ik het licht uit en val snel in slaap. Halverwege de nacht word ik wakker van een ‘plop’ op m’n laken. Ik doe m’n ogen open en zie twee salamanders op het plafond....
En weet wat je het wonderlijke van reizen is, zodra je weer onderweg naar huis bent vergeet je alle ellende en wordt het toch weer een geweldig reisverhaal.
Zoals William Sutcliffe al schreef
‘All my contradictory feelings were passing through a filter which was picking out anything unpleasant or painful. I could already sense that I was going to end up with dear uncomplicated positive memories.’.
Foto's op http://ikbenhiero.blogspot.com
In m’n kamer aangekomen laat ik me vermoeid achterover vallen op het bed. In plaats van een zachte plof hoor (en voel) ik een harde bonk. Het matras bestaat uit een dikke houten plank en een dun laagje schuimrubber.
Ondanks dat val ik toch vrij snel in slaap, maar na een half uurtje word ik badend in het zweet wakker. Doordat de elektriciteit is uitgevallen is de kamer veranderd in een ware sauna. Snel besluit ik dan maar om het dorpje in te lopen.
Ik loop door de straatjes van het dorp. Van die typische straatjes met restaurants en toeristen-winkeltjes, van die winkeltjes waar ze handgemaakte souvenirs en andere prularia verkopen. Op zich leuk om langs te struinen, alleen als je ook maar even laat blijken dat je naar één van de artikelen kijkt, word je gelijk aangevallen door de verkoper. Dus met een sneltreinvaart struin ik langs de winkeltjes en beland ik in een restaurant.
De ober brengt me de menukaart en blijft vervolgens naast me staan om de bestelling op te nemen. Helemaal niet opgelaten blader ik vlug door het menu heen. Onder het kopje Ontbijt zie ik dat ze de keuze hebben uit dhal of pannekoeken. Snel maak ik m’n keuze en vraag aan de ober:” Mag ik een pannekoek chocola banaan, alstublieft?”
Waarop de ober antwoord:”Nee, dat kan niet, die staat niet op het menu”.
Op het menu staat inderdaad alleen een pannekoek banaan en een pannekoek chocola.
Verbaasd vraag ik of ze een pannekoek banaan hebben.
“Ja”
“En hebben jullie een pannekoek chocola?”
“Ja”
“Nou, dan wil ik graag een combinatie van die twee, alstublieft?”
“Nee, dat kan niet, die staat niet op het menu.”
Ik zie snel in dat ik deze ober niet kan overtuigen en bestel een pannekoek banaan.
De rest van de dag breng ik door met een bezoekje aan het plaatstelijk fort en het rondstruinen door het dorpje. Als ik ’s avonds even rustig op een muurtje zit terwijl ik over het dorpje uitkijk zit er binnen no-time een vriend naast me.
“Goede vriend, welke land?
“Nederland” antwoord ik.
“Ah, Ierland, mooi land”
“Ook goed, wat jij wil”
“Wat is je naam?”
“Ivo”
“Wat doe je”
“Reizen”
“Ben je getrouwd?”
De ervaring heeft me geleerd om hier gewoon een Ja op te antwoorden om een hoop gedoe te verkomen, dus antwoord ik: “Ja”
Na dit standaard Indiase kruisverhoor strand het gesprek en blijft de beste man nog even zitten. Op het moment dat het bijna een soort van ongemakkelijk begint te worden staat de man op en loopt zonder wat te zeggen weer weg.
Ik vind het ook mooi geweest en loop weer terug naar m’n guesthouse om m’n bed maar eens op te zoeken. Gelukkig is er weer elektriciteit in het guesthouse en werkt de ventilator weer in m’n kamer. Ik schuif het bed een stukje van de muur om te voorkomen dat de drie salamanders op het plafond zo via de muur m’n bed in kunnen lopen.
Nadat ik nog wat heb gelezen doe ik het licht uit en val snel in slaap. Halverwege de nacht word ik wakker van een ‘plop’ op m’n laken. Ik doe m’n ogen open en zie twee salamanders op het plafond....
En weet wat je het wonderlijke van reizen is, zodra je weer onderweg naar huis bent vergeet je alle ellende en wordt het toch weer een geweldig reisverhaal.
Zoals William Sutcliffe al schreef
‘All my contradictory feelings were passing through a filter which was picking out anything unpleasant or painful. I could already sense that I was going to end up with dear uncomplicated positive memories.’.
Foto's op http://ikbenhiero.blogspot.com
-
06 November 2009 - 09:53
Sabine:
En daarom willen we altijd maar blijven reizen! De mooie verhalen blijven, de slechte verdwijnen.
Veel geluk en plezier nog Ivo! Over een week is je vriendinnetje er...wat zal je blij zijn!
X -
06 November 2009 - 10:06
Wim En Marie José:
Hoi Ivo,
Wat schrijf je dit allemaal weer grappig neer,hadden ze geen pannenkoeken met kaas??
Is ook een beetje zwaar op de maag voor een ontbijtje. Lekker zeg die salamanders, zolang ze maar blijven hangen waar ze horen. Je hebt al zoveel meegemaakt en ben al veel gewend, daardoor genieten wij ook weer van je leuke belevenissen. Hou je goed en vele groetjes van ons.
Liefs -
06 November 2009 - 10:53
John En Wil:
Nou als jij geen antistoffen opbouwt tegen welke griep dan ook , dan weet ik het niet meer! We genieten weer van je verhalen.
Veel liefs!
-
06 November 2009 - 13:53
Meis:
mooi -
07 November 2009 - 15:55
Martijn:
Vet!!! -
08 November 2009 - 13:21
Ilse:
Prachtige plaatjes, en een zo herkenbaar India! -
30 November 2009 - 18:09
Gerdine:
honey nice pics!! zitten hele mooie tussen!!
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
