¨Esta bien¨
Door: Ivo
Blijf op de hoogte en volg Ivo
15 November 2008 | Costa Rica, Turrialba
Ik ben in Turrialba aangekomen, het dorpje waar ik twee weken zal verblijven. Na de busrit van San Jose naar Turrialba kom ik aan op het busstation, daar staat m´n tico-mama me op te wachten en zijn we lopend naar huis gegaan.
Thuis kennis gemaakt met m´n tico-broertjes, drie stuks van 26, 24 en 11. Vooral met het jongste ventje kan ik het prima vinden, is toch qua taal-niveau een beetje hetzelfde niveau.
Het is een gezellig boel thuis, iedereen (familie, vrienden, buurtgenoten) loopt het huisje binnen en ploft op de bank, gaat aan de keukentafel zitten of pakt een van de schommelstoelen op de veranda. Ik word aan iedereen voorgesteld en ben gelijk onderdeel van de familie, ik voel me vanaf dag één hier gelijk thuis.
Die zondag rustig aan gedaan, de topper Sapresa-Liberia (5-0) op tv gekeken met m´n tico-oom. Ok, Hans van Vliet is een held (dit is geen doelpunt, dit is een ....), maar dat commentaar hier blijft ook geweldig, GOOOOOOOOOOOOAAAAAAAAAALLLLLLLL!!!
Maandag ben ik begonnen met school. Elke ochtend ga ik met de bus naar school toe en ´s middags neem ik de bus weer terug of ik loop terug naar het dorp beneden.
Met m´n spaans gaat het redelijk, ik moet nog wel erg goed opletten en luisteren voordat ik echt goed begrijp waar we het over hebben en ik mis nog een enorme woordenschat, maar stukje bij beetje komt het wel.
Qua eten heb ik hier niet te klagen, elke ochtend staat er een uitgebreid ontbijt voor me klaar (zo veel vitaminen krijg ik normaal alleen maar middels pillen naar binnen ;-)), als ik ´s middags terug kom van school staat m´n tico-mama klaar met koffie en brood en het avondeten is ook heel erg goed en voor hier gevarieerd.
ERlke avond wordt er voor het eten netjes gebeden en elke avond wordt De Heer o.a. weer bedankt voor mijn aanwezigheid bij de familie, toch aardig.
Na het avondeten zit ik meestal met m´n tico-opa op de veranda voor het huis op een schommelstoel. Beetje brabbelend (beide spreken we niet zo best, beide om verschillende redenen) met elkaar over van alles en nog wat.
Gisteravond zaten we daar weer en vertelde opa me even tussen neus en lippen door dat hij darmkanker heeft en max. 5 jaar nog te leven heeft...... FUCK, in het nederlands weet ik al bijna niks hierop te zeggen, laat staan in het spaans..... Sprakeloos staar ik voor me uit en opa geeft me een schouderklopje, ¨esta bien¨....
Muziektip: Coldplay - Viva la Vida
Thuis kennis gemaakt met m´n tico-broertjes, drie stuks van 26, 24 en 11. Vooral met het jongste ventje kan ik het prima vinden, is toch qua taal-niveau een beetje hetzelfde niveau.
Het is een gezellig boel thuis, iedereen (familie, vrienden, buurtgenoten) loopt het huisje binnen en ploft op de bank, gaat aan de keukentafel zitten of pakt een van de schommelstoelen op de veranda. Ik word aan iedereen voorgesteld en ben gelijk onderdeel van de familie, ik voel me vanaf dag één hier gelijk thuis.
Die zondag rustig aan gedaan, de topper Sapresa-Liberia (5-0) op tv gekeken met m´n tico-oom. Ok, Hans van Vliet is een held (dit is geen doelpunt, dit is een ....), maar dat commentaar hier blijft ook geweldig, GOOOOOOOOOOOOAAAAAAAAAALLLLLLLL!!!
Maandag ben ik begonnen met school. Elke ochtend ga ik met de bus naar school toe en ´s middags neem ik de bus weer terug of ik loop terug naar het dorp beneden.
Met m´n spaans gaat het redelijk, ik moet nog wel erg goed opletten en luisteren voordat ik echt goed begrijp waar we het over hebben en ik mis nog een enorme woordenschat, maar stukje bij beetje komt het wel.
Qua eten heb ik hier niet te klagen, elke ochtend staat er een uitgebreid ontbijt voor me klaar (zo veel vitaminen krijg ik normaal alleen maar middels pillen naar binnen ;-)), als ik ´s middags terug kom van school staat m´n tico-mama klaar met koffie en brood en het avondeten is ook heel erg goed en voor hier gevarieerd.
ERlke avond wordt er voor het eten netjes gebeden en elke avond wordt De Heer o.a. weer bedankt voor mijn aanwezigheid bij de familie, toch aardig.
Na het avondeten zit ik meestal met m´n tico-opa op de veranda voor het huis op een schommelstoel. Beetje brabbelend (beide spreken we niet zo best, beide om verschillende redenen) met elkaar over van alles en nog wat.
Gisteravond zaten we daar weer en vertelde opa me even tussen neus en lippen door dat hij darmkanker heeft en max. 5 jaar nog te leven heeft...... FUCK, in het nederlands weet ik al bijna niks hierop te zeggen, laat staan in het spaans..... Sprakeloos staar ik voor me uit en opa geeft me een schouderklopje, ¨esta bien¨....
Muziektip: Coldplay - Viva la Vida
-
16 November 2008 - 12:25
John En Wil:
Fijn dat het allemaal goed gaat!
Ze moeten je natuurlijk niet te veel verwennen, anders blijf je daar nog!!
En wat dat bidden betreft:dat kan natuurlijk nooit kwaad!
Nou de taal zal wel met sprongen vooruit gaan nu je daar bent.
Geniet nog verder,wij genieten hier van je verhalen!
Doe je tico-familie de groeten van ons.
Dikke kus! -
16 November 2008 - 13:28
Marie-José En Wim:
Hoi Ivo,
Leuk dat je bij een gastvrije en gezellige tico familie twee weken kan/mag logeren, hebben ze nog aanpassingen gemaakt? Past je bed wel een beetje. En heb je door je lengte weer extra belangstelling? Het dorpje en de huisjes zien er wel erg klein uit.
Is de omgeving en de natuur er mooi? we lezen graag je verhalen. Tot mails groetjes -
16 November 2008 - 14:00
Sabine:
Esta bien.....het is goed....Goed dat je daar bent om te ervaren hoe het is om in het binnenland van Costa Rica bij een familie te wonen. Het klinkt super intercultureel...te gek! Geniet nog even van je plek daar!
X Sabine -
21 November 2008 - 12:08
Anne:
Wat leuk om te lezen allemaal. Ben wel een beetje jaloers... Over ongeveer 5 maanden word ik je buurvrouw. Heel veel plezier nog en geniet ervan!!
groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
